(ေက) ရင္
၁။ လူ႕ေဘာင္တင့္တယ္၊ အံဖြယ္သူရဲ၊ ျမတ္စဲြရတံု၊ ေျပာမကုန္ဟု၊ လူပံုႏွစ္သက္၊ ရႊင္အားတက္သည္၊ ဖူးလွ်က္႐ႈေမွ်ာ္မညီးတည္း။ ။ ႐ႈေမွ်ာ္မညီး၊ အသီးသီးလွ်င္၊ ျပည္ႀကီးအတြင္း၊ လူခပင္း႐ို႕၊
၂။ ၀ပ္စင္းဦးတင္၊ ဖူးစိုင္တြင္၀ယ္၊ မ်ားသဃၤာပ်ံ၊ အရဟံႏွင့္၊ ေရာင္လွ်ံၿပိဳးျပက္၊ နတ္ယာဥ္ထက္သို႔၊ တက္စီးၿပီးခါ၊ ဘဂ၀ါသည္၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ျပည္ဆီသို႔ဖယ္၊ ႂကြတံုေပ၏။ ႀကီးေတဇာသံ၊ ဘုန္းကံေတာ္လင္း၊ ဇမၺဴခ်င္းသား၊
၃။ မင္းဓိပတိ၊ သူရိယစႏၵ၊ သာသနဒါယကာ၊ ထိုရာဇာသည္၊ မဟာမုနိ၊ ထြန္းညီးေျပာင္လႊတ္၊ ဆင္းထုျမတ္ကို၊ ျဖည့္၀တ္နိညဥ့္၊ ဓေလ့ျပဳျပဳ၊ ေကာင္းမႈထပ္ေလာင္း၊ ဆုေတာ္ေတာင္းလွ်က္၊
၄။ အေပါင္းျပည္သား၊ ပုညပြားေအာင္၊ တရားသျဖင့္၊ သၿဂိဳဟ္ပင့္လွ်က္၊ မင္းက်င့္မမွား၊ ေပ်ာ္စံစား၍၊ ေျဖာင့္ေသာတသီး၊ နတ္ရြာမွီးမူ၊ သားႀကီးနာမ၊ သူရိယဓိပတိ၊ အမည္ဟိလွ်က္၊ ဘုမၼိျပည္ပိုင္၊
၅။ ဘရာထိုင္၍၊ ရိပ္ၿမိဳင္စမၸယ္၊ သားၿမီးေထြလွ်က္၊ ဆက္ႏြယ္စိုင္လာ၊ သူရိယေကတု၊ မင္းဟုသကၠ်၊ ခတၱိယ႐ို႕၊ ဓည၀တီ၊ ၿမိဳ႕ဌာနီ၌၊ လီလီမင္းကား၊ ႏွစ္ဆယ္ငါးတည္း၊
၆။ စံစားရွည္ၾကာ၊ ခုႏွစ္ရာဆယ္၊ ေျခာက္ႏွစ္ကယ္၏။ ေနာက္၀ယ္ႏွံမ့္သိ၊ ေ၀သာလိတြင္၊ သူရိယတၪၥႏၵရား၊ စေသာအားျဖင့္၊ ေနာက္ကားပဲျဖဴ၊ မင္းမူေနာက္ေႏွာင္း၊ ယိုးေခ်ာင္းနံေယာင္၊
၇။ သပိတ္ေတာင္၌၊ တန္းေဆာင္သမုဒ္၊ စႏၵဂုတ္ဟု၊ မင္းလုပ္သည္ျဖစ္၊ တဆယ့္သွ်စ္ႏွင့္၊ တြက္စစ္ရြီျပ၊ နန္းစံခ်မူ၊ ေလးရာ့သံုးဆယ္၊ စြန္းသည္သံုးႏွစ္၊ ေပါင္းျဖစ္ၿမိဳ႕သက္၊ မင္းဆယ္ဆက္႐ို႕၊ တလွစ္စံလွ်က္၊
၈။ စမၸ၀က္၌၊ မင္းဆက္ျပလွ်င္၊ ငမင္းငတံု၊ အစ႐ံုလွ်က္၊ ေနာက္တံုမည္ဟိ၊ မင္းပတိေရာက္၊ ထီးေအာက္စံစား၊ ဆယ့္ငါးမင္းဆက္၊ ၿမိဳ႕သက္မွာမူ၊ စရာန၀၊ အက္လွ်င္က်၏။ ထိုမွနန္းအိမ္၊
No comments:
Post a Comment