(ေက) ေၾကာ
၁။ ၿမီေတာ္ဆန္းလွ်က္၊ ဆန္႔တန္း႐ႈေမွ်ာ္၊ ၾကည့္လတ္ေသာ္လွ်င္၊ ႐ုုပ္ေတာ္မုနိ၊ သက္ဟိသဖြယ္၊ ၀ိညာဥ္တြယ္သို႔၊ ဘုန္းႂကြယ္ထြတ္ထား၊ ေနာင္ဘုရားကို၊ လား၍ရွိဆီး၊ ခရီးဦးႀကိဳ၊ ဆိုလိုေသာေယာင္၊
၂။ ျမတ္ဘုန္းေခါင္၏၊ ဂုဏ္ေဆာင္ေတေဇာ္၊ တန္းခိုးေတာ္ေၾကာင့္၊ ႐ႈေမွ်ာ္ခုခု၊ ထလုထခ်င္၊ ထိုအသြင္ကို၊ ျမင္လတ္တံုေသာ္၊ စိေႏၱေယာ္သည္၊ ၿခီေတာ္ရပ္တန္႔၊ လက္ေတာ္ဆန္႔လွ်က္၊ တားဟန္႔ျမစ္ေတာ္မူလတ္တည္း။ ။
၃။ တားဟန္႔ျမစ္ေတာ္၊ မူလတ္ေသာခါ၊ ရတနာေကာင္း၊ မ်ားစြာေပါင္းလွ်က္၊ သြန္းေလာင္းပံုစံ၊ သိၾကားဖန္၍၊ ငါ့ဟန္႐ုုပ္ေတာ္၊ လြန္သင့္ေလွ်ာ္သည္၊ ညီေတာ္ေရာင္ညီး၊ ျမတ္မုနိဟု၊ ဂုဏ္ဟိႏံွမ့္ၾကား၊ ငါဘုရားသည္၊
၄။ သက္အားသွ်စ္ဆယ္၊ အရြယ္ေရာက္လာ၊ မ်ားမၾကာလွ်င္၊ နိဗၺာန္၀င္လိမ့္၊ ငါ့သြင္ပံုထား၊ ငါ့ကိုယ္စားသည္၊ ထင္ရွားေရာင္လႊတ္၊ လူနတ္ဆုရြယ္၊ အကိုးကြယ္ကို၊ ငါ့ႏွယ္ခံကာ၊
၅။ သာသနာသည္၊ ျမင့္ၾကာမ်ားေျမာင္၊ ႏွစ္ငါးေထာင္သည္၊ ရွည္ေအာင္တည္ရစ္၊ ငါ့ညီစစ္ဟု၊ ဖြင့္လွစ္သံေတာ္၊ ဗ်ာဒိတ္ေဖာ္၍၊ ထိုေရာ္အခါ၊ သူရိယစႏၵ၊ ၀မ္းေျမာက္လွ၍၊
၆။ နရသခင္၊ ေဇာရႊင္ၾကည္ျဖဴ၊ ဆြမ္းကပ္လွဴေသာ္၊ နတ္လူ႐ို႕ထီး၊ ဘုန္းပီးၿပီးခါ၊ မစၦိမာ၀ယ္၊ သာ၀တိၳျပည္၊ စိုးသည္ရာဇ၊ ေကာသလသည္၊ ဗုဒၶကိုယ္စား၊ တည္ထားသင့္ေၾကာင္း၊
၇။ ေလွ်ာက္ေတာင္းပန္မူ၊ စႏၵကူဟု၊ မႊီးၾကဴနံ႔ထြက္၊ သရကၡံသစ္၊ အႏွစ္ျဖင့္ထူး၊ ႐ုုပ္ဆင္းထုကို၊ ျပဳၿပီးေသာခါ၊ ေဒသနာႏွင့္၊ ျခင္းရာမျပား၊ ထူးမျခားပင္၊ ဘုရားသွ်င္ေစာ၊ တရားေဟာက၊ နာေသာလူနတ္၊ ပရိႆတ္႐ို႕၊
၈။ အကြၽတ္ဓမၼ၊ ရကုန္ၾက၏။ မ်ားထနတ္လူ၊ တိုင္းျပည္သူလည္း၊ ႏွစ္ဆူဘုရား၊ ျဖစ္သည္ကားတည္း၊ ကိုယ္စားအားလွ်င္၊ ဤပင္သတၱဳ၊ သပၸညဳဟု၊ ၾကည့္႐ႈႏိႈင္းရွိ၊ မွန္းမသိေအာင္၊ ညီးေျပာင္ေျပာင္တည့္။
No comments:
Post a Comment